“อย่าให้ครอบครัวเป็นสถานที่ก่อความรุนแรง “

“อย่าให้ครอบครัวเป็นสถานที่ก่อความรุนแรง “

จากการสำรวจพบว่า ส่วนใหญ่การกระทำความรุนแรงจะเกิดจากคนรู้จักหรือผู้มีสัมพันธ์ใกล้ชิด “แผลกายหายได้แต่แผลใจอาจฝังลึกและใช้เวลาหลายเดือนหลายปีกว่าจะหาย” ผลการสำรวจพบว่าร้อยละ80 เด็กและเยาวชนในปัจจุบันเติบโตมาพร้อมกับความบกพร่องทางอารมณ์ เด็กที่เห็นเหตุการณ์ความรุนแรงในครอบครัวเกิดผลกระทบทางจิตใจไม่ต่างกับเด็กที่ถูกทารุณกรรมทางร่างกาย การอยู่ในสภาวะแวดล้อมที่มีความรุนแรงเช่นบิดาทุบตีภรรยา เด็กก็จะสะสมพฤติกรรมและซึมซับไปโดยอัตโนมัติ

การสร้างครอบครัวที่อบอุ่นคนในครอบครัวต้องมีการพัฒนาทั้งในด้านสติปัญญาและอารมณ์ไปพร้อมๆกัน การสร้างความตระหนักรู้ในสังคม ให้เห็นว่าทุกคนสามารถเป็นผู้ทำให้’เกิด’ หรือ มีส่วนช่วย ‘หยุด’ ปัญหานี้ได้ การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในชุมชนสามารถนำไปสู่การสร้างระบบเฝ้าระวังการป้องกันความรุนแรงภายในชุมชน ความรุนแรงที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องของคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องส่วนตัวของใคร แต่เป็นเรื่องของผู้อยู่ร่วมกันในชุมชนและสังคม